In een wereld waarin we ons allemaal bewust zijn van ons energieverbruik en we enorme bedragen uitgeven aan het verminderen van de CO2 uitstoot, rijst logischerwijs bij menigeen de vraag hoe dit bij Munt geregeld is.

Heeft een blockchain altijd het equivalent stroomverbruik van een klein land nodig, of heb je aan één windmolen genoeg?

Een regulier blockchain netwerk blinkt normaliter niet uit in energie efficiëntie. Sterker nog, het veel gebruikte POW (proof of work) protocol waarmee miners werken is juist gebaseerd op zoveel mogelijk rekenkracht genereren, en heeft daarmee dus een hoog energieverbruik! Aan de andere kant van de medaille is de feitelijke Co2 uitstoot van bijvoorbeeld de Euro of Dollar ook enorm. Het printen van de fysieke bankbiljetten, het ontginnen en slaan van de metalen munten,  de bankkantoren die verlicht en verwarmd moeten worden, de centrale computers die de geldstromen controleren, de honderdduizenden pinautomaten die dag en nacht aan staan en middels geldtransporten gevuld moeten worden, het vreet allemaal energie!

Zijn we dan met het omarmen van crypto niet gewoon bezig de ene energieverslindende constructie met een andere te vervangen? Is blockchain dan een gemiste kans wellicht om hierin stappen te zetten?

Kan het ook anders?

Ja! Het is inmiddels evident dat we naar een wereld bewegen waar geld volledig digitaal gaat zijn. De omslag is gaande en zal steeds sneller gaan verlopen. Het is daarbij van belang dat we verstandige keuzes (blijven) maken.

Munt gebruikt een tweede generatie blockchain waarbij door het slim combineren van aan de ene kant de miners en aan de andere kant de witnessers er een stabiel en veilig netwerk gecreëerd is welk veel minder afhankelijk is van alleen maar ruwe rekenkracht. 

Een regulier blockchain netwerk heeft ruwe rekenkracht nodig om het netwerk te beveiligen tegen zogenaamde 51% aanvallen. Munt is door het toepassen van de witness technologie reeds veilig bij zeer lage hashrates en heeft derhalve ruwe rekenkracht in veel mindere mate nodig. Meer over deze techniek lees je hier.

Munt echter nog een flinke stap verder. 

Door het toepassen van het SIGMA algoritme -wat Munt gebruikt-, is er geen dure specialistische mining apparatuur vereist, een beetje moderne PC volstaat. Doordat iedereen met een desktop computer Munt kan minen is Munt ook een stuk decentraler dan reguliere netwerken met bijvoorbeeld miningpools. Als je je dak vol met zonnepanelen hebt liggen zou je zelfs CO2 neutraal kunnen minen! Meer informatie over SIGMA vind je hier.

Concreet!

We kunnen het energieverbruik van Munt op een tweetal manieren aanvliegen. Ten eerste als netwerk geheel, dus alle miners bij elkaar opgeteld. Ten tweede, en dit is misschien nog wel interessanter, het energieverbruik per transactie:

Laten we beginnen met hoeveel energie het Munt netwerk momenteel verbruikt. Gemiddeld wordt een rendement van 42 Watt/Mh/s (zie bovenstaande tabel) bereikt. Bij een totale hashrate van 2500Mh/s (stand april 2020) betekent dit dat het elektrisch vermogen van alle mininghardware samen 105kW bedraagt. Op jaarbasis verbruikt Munt dus 105kW * 8760 uur = 920MWh. Dit staat in schril contrast met Bitcoin’s 73,12 TWh wat een factor van ruim 79000 x hoger is.

Dat bovenstaande berekening geen statisch gegeven is moge duidelijk zijn. Er komen continue miners bij – het netwerk groeit -, en daarmee stijgt ook het energieverbruik. Echter blijft Munt veruit de meest ecologisch verantwoorde oplossing. Daarnaast is het verschil met eerste generatie blockchains in de praktijk nog vele malen groter als je ook het aantal transacties dat per block op de chain verwerkt kan worden in de beschouwing meeneemt.

De opbrengst van een halve windmolen is momenteel voldoende om Munt te laten draaien! 

Energieverbruik per Transactie

Munt kan veel meer transacties verwerken op dezelfde hashrate dan nu het geval is. Gemiddeld passen er ongeveer 3000 Munt transacties in een blok. Daarmee zit Munt met 576 geminde blokken op een capaciteit van 1,728 miljoen transacties per dag. Dat zijn er ca. 630 miljoen per jaar! Dat is de huidige limiet en ruim voldoende voor nu zoals hieronder zal blijken. Munt is echter opgezet als betaalmiddel. Mochten er in de nabije toekomst meer transacties per seconde nodig zijn is dat uiteraard mogelijk.

Bij de huidige Munt prijs van 1 eurocent is 2500Mh/s zo’n beetje het maximum aan hashrate waarbij je nog profijtelijk kunt minen (stand april 2020), tenzij je zeer lage stroomkosten hebt. Deze 2500Mh/s verbruiken op jaarbasis bij 42 Watt/Mh/s zo’n 920MWh. Momenteel worden er slechts 400 transacties per dag verwerkt en verstookt een transactie aldus 6,3kWh.

Verassend genoeg wordt het interessanter bij meer transacties. Want als we de blokken geheel zouden vullen met transacties, dus met genoemde 1,728 miljoen, zou diezelfde 2500Mh/s een stroomverbruik van slechts 0,00146kWh per transactie opleveren! Velen malen lager dus als de 6,3kWh die we net hadden uitgerekend. Dus desto meer men Munt gebruikt, desto lager is de impact per transactie.

Kanttekening daarbij is echter dat als de Munt prijs omhoog zou schieten, het voor een miner aantrekkelijker wordt om meer pc kracht in te gaan zetten en zal daarmee het energie verbruik evenredig oplopen.

Kortom

Hoe meer er met Munt betaald wordt, desto energiezuiger een transactie wordt en zoals uitgerekend blijkt dat er in verste verte niet het energieverbruik van een gehele natie nodig is voor een goed werkende blockchain.

Niet alleen voor de milieubewuste consument, maar ook voor bedrijven die op een milieubewuste en verantwoorde manier willen ondernemen is het toepassen van de Munt blockchain in dat opzicht eigenlijk een ‘no-brainer’.